03. Eliksiry.

Nikt się nie zdążył obejrzeć kiedy na błonia Hogwartu zaczęło wkradać się jesienne powietrze, chłodne już wieczory nie zachęcały do spacerów nad jeziorem, więc wszyscy po lekcjach tkwili w Pokojach Wspólnych lub Bibliotece. Lily Evans z pewnością należała do tych drugich. Kiedy tylko kończyły się lekcje biegła do biblioteki, by spędzać czas z głową utkwioną w książkach, by zdobyć wiedzę potrzebną do zrealizowania marzeń. A jednym z najważniejszych marzeń rudowłosej było zostać Uzdrowicielem w klinice św. Munga. Ten cel postawiła sobie jeszcze przed podjęciem nauki w Hogwarcie, kiedy do Severus, jej były najlepszy przyjaciel, opowiadał jak pracują uzdrowiciele. Od tamtej pory Lily robi wszystko by mieć jak najlepsze oceny, co znakomicie jej się udaje, niestety ma to też wiele minusów. Często spotyka się z niezadowoleniem Ann i Dorcas, obie uważają że nauka jest w pewnym stopniu stratą czasu, jak kiedyś stwierdziła czarnowłosa: „Po co marnować czas na naukę, kiedy można się bawić. Młodość jest przecież czasem na zabawę, a nie na nurkowanie w książkach”. Można powiedzieć że Dorcas zawsze lubiła wygłaszać swoje zdanie w dość dziwny sposób, Ann nawet kiedyś stwierdziła że Panna Meadows powinna w przyszłości pisać książki, co oczywiście spotkało się z wielkim sprzeciwem zainteresowanej.

Lily jednak, mimo niezadowolenia przyjaciółek, spędzała każdy wieczór w bibliotece buszując w książkach, głównie tych o eliksirach. Od pierwszego roku nauki w Szkole Magii, ten przedmiot stał się jej ulubionym, a ona stała się ulubienicą Profesora Slughorn'a, co niestety jak się dziś okazało ma dużo minusów.

Poniedziałek jak zwykle zapowiadał się na dzień pełen pesymizmu, wszyscy z niechęcią sięgali po podręcznik. Część w pospiechu kończyła prace domowe, w międzyczasie jedząc śniadanie. Zwykły poniedziałek, wszystko na to wskazywało, kiedy Profesor Dumbledore uciszył całą salę, by powiedzieć kilka słów.

 - Całe grono pedagogiczne, jednogłośnie postanowiło, że wszyscy uczniowie powinni bardziej przyłożyć się do nauki, dlatego postanowiliśmy wyjść im naprzeciw. Każdy Profesor wybierze po dwie osoby z każdego rocznika, które będą pomagać w nauce swoim rówieśnikom. To pozwoli wam się zaprzyjaźnić, jak i poprawić wyniki w nauce. A teraz, wracajcie do śniadania - skończył swoją mowę dyrektor, delikatnie się uśmiechając i zajmując swoje miejsce obok Profesor McGonagall

 - Szalony Dumbledorek i jego pomysły – skwitował Syriusz, a kilka osób na około niego się zaśmiało.

 - Zmienisz zdanie, jak się okaże że sam potrzebujesz korepetycji, a nie zdziwię się jak wy dwaj będziecie ich potrzebować – stwierdził Remus, patrząc krytycznie na Jamesa i Syriusza.

 - Lunio, trzeba Cię wysłać do Skrzydła szpitalnego, Zespól napięcia przedpełnieniowego staje się nie do wytrzymania – mruknął w odpowiedzi Łapa i w tym samym momencie został obdarzony morderczym spojrzeniem Lunatyka, co wywołało śmiech dwójki Huncwotów.

- Jak słyszeliście na porannej uczcie, od tego tygodnia zaczynamy korepetycje, w zasadzie żadne z was nie ma problemów z moim przedmiotem, jednak wszyscy którzy mieli pod koniec piątej klasy Zadowalający, a mimo wszystko nadal uczęszczają na moje lekcje, będą musieli uczęszczać na dodatkowe zajęcia do Panny Evans, lub Pana Snape, wybór zależy od was, a właściwie od Ciebie Panie Potter, bo tylko pan miał tak niską ocenę – Ogłosił Profesor Slughorn, kiedy zaczęła się lekcja.

Po jego słowach cała sala wybuchła śmiechem, więc nikt nie dosłyszał westchnienia Jamesa, który teraz siedział i uważnie wpatrywał się w swoje pióro.

 - Lily.. - szepnął, kiedy wszyscy zaczęli przygotowywać swoje eliksiry.. - Wiesz, że ja Cię bardzo lubię.. - dodał jak dziewczyna się odwróciła.

 - Nie ma mowy! - odpowiedziała, nie czekając nawet na pytanie

 - Ale Liluś..

- Potter, nie będę marnowała mojego cennego czasu na uczenie Ciebie czegokolwiek, bo to jest po prostu niewykonalne – powiedziała lekko wzburzonym tonem i wróciła do robienia wywaru.

 - Za łatwo się poddajesz, Rogaczu – stwierdził Łapa, patrząc na przyjaciela z rozbawieniem.

 - Nie denerwuj mnie, ona się nie zgodzi, a ze Smarkiem nie wytrzymam nawet sekundy – odparł ponuro Jamesa

 - No to wiesz jak się czuje Lilka, ona z tobą nie wytrzyma nawet sekundy – zaśmiał się Syriusz i oberwał korzeniem Tojadu, po czym od razu oddał napastnikowi.

 - Chłopcy! Dość tego! - Krzyknął Profesor zauważając ten mały pojedynek. - -15 punktów dla Gryffindoru dla każdego z was! Uspokójcie się natychmiast! - Lecz ani Pan Black, ani Potter nic sobie z tego nie zrobili i dalej kontynuowali zaciętą walkę. - Tak nie będzie! Zaraz powiadomię Profesor McGonagall!

Te słowa od razu sprawiły że Huncwoci zastygli w bezruchu, na wszystko mogli się zgodzić, tylko nie na wrzaski Nerwuli. Slughorn usadził ich w przeciwnych końcach sali i do końca lekcji zabronił im się dotykać do czegokolwiek, co oczywiście sprawiło że wszyscy byli zadowoleni. 

 - No to czekają mnie lekcje ze Smarkiem, o dziwo nawet się zgodził – poinformował James, kiedy wszyscy zaczęli wychodzić z sali.

 - Stary! Spójrz na to z pozytywnej strony, możesz do woli robić sobie z niego żarty – zadumał się Syriusz klepiąc Rogacza po ramieniu.

 - Tak, a potem nie zostanę Aureorem, bo nie zaliczyłem eliksirów, muszę je zaliczyć, obiecałem komuś – westchnął ponuro.

 - James Potter obiecuje rzeczy niemożliwe? Źle się dzieje. - zironizował Łapa

 - Syriusz, to jest możliwe i muszę je zaliczyć! - Omal nie krzyknął Rogacz, patrząc na przyjaciela z wściekłością.

 - Dobra, to może chociaż powiesz komu obiecałeś?

 - Nie mogę, wybacz. - odpowiedział James, zostawiając osłupiałego Syriusza z tyłu.

Lily wyjrzała przez okno, błonia Hogwartu były spowite mrokiem, który powoli ustępował słońcu. Spojrzała na zegarek, dochodziła piąta rano. Westchnęła i ruszyła w stronę łazienki. Przywrócenie siebie do porządku zajęło jej trochę czasu, ale kiedy wreszcie się z tym uporała, po cichu wymknęła się z dormitorium.

 - Co ty tu robisz? - Zapytała ze zdziwieniem, kiedy okazało się że w Pokoju Wspólnym siedzi James Potter, majstrując przy kociołku.

 - Robię eliksir, a ty? - odparł, podnosząc głowę.

Lily zaśmiała się widząc twarz Jamesa całą w czarnej sadzy.

 - Robisz eliksir o piątej rano? - wydusiła, kiedy wreszcie przestała chichotać

 - Właściwie jest piąta piętnaście – stwierdził patrząc na zegarek.

 - Zostaw to, powiesz Severusowi że rezygnujesz z jego lekcji, będę Cię uczyć, ale jeden błąd a będzie z tobą źle. - zaproponowała, nadal ledwo powstrzymując śmiech

 - Nie mogę mu dać tej satysfakcji, a czemu zmieniłaś zdanie? - Rogacz obdarzył ją jednym ze swoich uśmieszków pt: „Co jest grane”

 - Dumbledore mnie poprosił - odpowiedziała po chwili milczenia, jakby zastanawiając się co powiedzieć.

 - A już miałem nadzieje że robisz to dla mnie – Powiedział James, a na jego twarzy zagościł Huncwocki uśmiech.

 - Nie schlebiaj sobie... ale mogę za Ciebie zrobić ten eliksir, w końcu trzeba pokazać Snape'owi jego miejsce. - Przypomniała sobie, jak postanowiła zemścić się na Severusie za wydarzenia, które miały miejsce podczas SUM-ów, wydawało by się ze to już historia, ale na wspomnienie tamtego dnia Panna Evans nadal czuje ból w sercu, w końcu straciła wtedy najlepszego przyjaciela.

 - Naprawdę?! Jesteś najlepsza, Liluś! - wykrzyknął okularnik radośnie.

 - Tak, ale po pierwsze nie Liluś, a po drugie nadal Cię nie lubię

 - Ale ja Ciebie nawet bardzo - zaśmiał się a w jego orzechowych oczach pojawiły się małe radosne iskierki nadziei.

 - Lepiej idź spać, bo będę zmuszona dać Ci szlaban.

Rogacz tylko się uśmiechną i cały w skowronkach pobiegł do swojego dormitorium, a Lily westchnęła patrząc na to co znajdowało się w kociołku, jednego była pewna, eliksirem tego nazwać nie można, ale czego się nie robi by moc zobaczyć wściekłego Snape. Co prawda nadal nie miała ochoty na uczenie Pottera eliksirów, ale wiedziała że nie może złamać słowa danego Dyrektorowi, a prosząc ją o to musiał mieć powód, ciekawe tylko jaki...

Trzeci rozdział ;)

Miał być wcześniej, wyszło jak wyszło.

Jeśli są jakieś błędy, to napiszcie, bo mam wrażenie że są, ale nie jestem w stanie ich wyłapać.