02. Mapa Huncwotów.

Od początku roku minął zaledwie tydzień, wszyscy powoli zaczynali spędzać coraz więcej czasu na nauce, pomijając oczywiście dwóch największych psotników w Hogwarcie – Jamesa Pottera i Syriusza Blacka. Codziennym zajęciem dla dwójki tych chłopców było tylko wymyślanie kolejnych kawałów i namawianie Remusa i Petara na opuszczenie podręczników choć na chwile.

Jakże wielkie było zdziwienie Jamesa, gdy w jedne z tych ładniejszych wrześniowych popołudni wszedł do Pokoju Wspólnego i dostrzegł najlepszego przyjaciela pochylonego nad kartką pergaminu i zawzięcie coś piszącego.

 - Łapciu, czyżbyś zaczął myśleć o zdaniu na ostatni rok już we wrześniu? - zagadnął Rogacz, siadając obok kolegi i zaglądając mu przez ramię. 

 - Studiuje mapę, a właściwie uzupełniam - odparł, jakby nie zwracając uwagi na zdziwionego Jamesa.

Potter przyglądał się liniom i napisom wymalowanym na starym pergaminie, choć nic mu one nie przypominały.

 - To jest Hogwart! - Krzyknął w końcu dostrzegając mały napis na dole mapki. 

 - Ciszej. Bo zaraz się tu zleci pół Gryffindoru - syknął Syriusz. 

 - Skąd masz mapę zamku? - spytał już ciszej James. 

 - Znalazłem w wakacje, grzebiąc w starych dokumentach Fineas'a... no wiesz tego dawnego dyrektora Hogwartu – dodał widząc pytającą minę przyjaciela. – Nie ma tu większości tajnych wyjść, ale już większość dorysowałem.

Rogacz popatrzył na przyjaciela z lekkim zażenowaniem, bo co jak co, ale Syriusz kompletnie nie umiał rysować, dlatego na mapie znajdowało się teraz kilka dodatkowych, niesymetrycznych kwadratów.

 - Łapciu, może ja je dorysuje, wiesz, jestem trochę bardziej uzdolniony plastycznie - odparł James, zabierając Blackowi pióro i od razu biorąc się do pracy.

Minęła niecała godzina kiedy Potter skończył poprawiać niezbyt udane szkice Syriusza.

 - Ona Ci się podoba, czy jak? - spytał, widząc że przyjaciel siedzi ze wzrokiem utkwionym w czarnowłosej dziewczynie studiującej jakąś książkę. 

 - Co?

James tylko pokręcił od niechcenia głową, znając już odpowiedz na zadane pytanie.

 - O co Ci chodzi? - ciągnął lekko zdezorientowany Łapa. 

 - Oj, miłość Ci nie służy, przyjacielu.

Poklepał go po ramieniu i ruszył w kierunku dormitorium, po drodze widząc Lily rozmawiającą z Ann. „A więc już się pogodziły” - odetchnął z ulgą i ruszył dalej.

 

 - Mapa zamku? A gdyby tak, no wiece, uzupełnić, dodać wszystko co udało nam.. albo raczej wam zobaczyć podczas pełni? - stwierdził Remus, po usłyszeniu najnowszych rewelacji na temat znaleziska Syriusza. 

 - Pomysł, nie jest zły, ale jeszcze można ją zaczarować, wpadłem na to z Jamesem wczoraj, bo wiecie, fajnie byłoby wiedzieć gdzie jest każdy – odparł Łapa, przybierając jedną ze swoim min, mówiącą „ Jesteśmy najlepsi”.

Całej czwórce zaświeciły się oczy na myśl o tym pomyśle.

 - Tylko czy znamy odpowiednie zaklęcia, Łapciu? - Jak zwykle mózgiem był Remus. 

 - Coś się wymyśli, Luniaczku - skwitował tylko Syriusz, po czym dostał poduszką. 

 - To za Luniaczka.

To co działo się w dormitorium Huncwotów przez najbliższe pół godziny można nazwać I bitwą o Hogwart, tylko że na poduszki. W powietrzu nie pozostało chyba żadnego centymetra sześciennego czystego powietrza, wszędzie były pióra z porwanych poduszek,a czwórka przyjaciół śmiała się w najlepsze.

 - W zasadzie to ja bym coś zjadł. - stwierdził nagle Peter, co wywołało kolejną lawinę śmiechu.

Peter zawsze w takich momentach myślał o jedzeniu, w zasadzie on cały czas myślał o jedzeniu i większość wolnych chwil spędzał w kuchni. To właśnie świadczy o jego nienormalności, no ale przecież każdy Huncwot ma coś z dziwoląga.

 - Chłoszczyść! - Remus machnął różdżką i całe dormitorium wróciło do porządku. - To co idziemy na kolacje?

Wszyscy zgodnie ruszyli w stronę Wielkiej Sali, gdzie było już większość uczniów.

 - Gdzie jest Czarna? - zapytał Syriusz patrząc na Ann i Lily, z którymi nie było Dorcas 

 - Ma randkę, z jakimś krukonem - odparła Ann, po czym, złapała się za usta, wiedziała że nie powinna tego mówić. 

 - Aha - Skwitował Łapa, odkładając na talerz niedojedzonego tosta i biorąc do ręki puchar z sokiem dyniowym. 

 - Łapa! - krzyknął James, patrząc wymownie na przyjaciela. 

 - Zapomniałem – mruknął odstawiając puchar na stół.

Dziewczyny spojrzały się ze zdziwieniem na Huncwotów.

 - Co tym razem knujecie? 

 - Nic, Liluś, Łapcia tylko zapomniał że nie może nic dziś pić - odparł od razu James. 

 - Czyżby? A więc wy też nie możecie nic dziś pić? - stwierdziła Lily, patrząc na nietknięty sok w pucharach pozostałych Huncwotów. 

 - No znaczy, no bo wiesz... - zaczął tłumaczyć się Syriusz. 

 - To taki eksperyment! - wpadł mu z słowo Remus. 

 - Nie wieże... kolejny kawał? -10 punktów dla Gryffindoru, za każdego z was! - odparła Lily. 

 - Zabierasz punkty własnemu domowi!? - Krzyknęli wszyscy trzej. 

 - Zachowujcie się tak dalej, to będę musiała to robić częściej - skwitowała Ruda i wstała od stołu.

Była w połowie drogi z Wielkiej Sali, kiedy nagle wszyscy zaczęli śpiewać serenadę dla Profesora Dumbledora, oglądając się przy tym z niedowierzaniem. Huncwoci wybuchli śmiechem, a Lily popatrzyła na nich kręcąc z niedowierzaniem głową, po czym ruszyła dalej. Kiedy drzwi się za nią zamykały usłyszała jeszcze wrzaski McGonagall : „Co wy sobie myśleliście!? Szlaban dla całej waszej czwórki! I natychmiast zróbcie z tym porządek!”

 

 - A wy rozumiem tak bardzo cieszycie się ze szlabanu? - zapytała Lily, kiedy roześmianiu huncwoci weszli do Pokoju Wspólnego 

 - Przestarzałe informacje, Lilka, przestarzałe – odparł Syriusz. 

 - Dumbledore stwierdził że to mu się całkiem podobało i odwołał im szlaban.. żebyś widziała minę McGonagall! Bezcenne – Ann pośpieszyła z wyjaśnieniem. 

 - No w skrócie to tak było, a teraz my musimy uciekać.. - powiedział Remus. – No co obowiązki – dodał widząc zdziwione miny dziewczyn i skierował się do dormitorium, a reszta Huncwotów od razu za nim podążyła.

Kiedy weszli do Dormitorium Syriusz od razu wyciągnął mapę, uprzednio schowaną pod poduszką.

 - Podczas kolacji, wpadłem na pomysł by ją zakamuflować, no wiecie pod jakieś hasło, Profesor Flitwick mówił ostatnio na lekcji o takim zaklęciu. 

 - No coś tam może wspominał, ale chyba byłem zajęty spaniem – skwitował Syriusz. – No, ale pomysł jak najbardziej trafiony.

Po kilku nieudanych próbach Remusowi udało się rzucić zaklęcie na mapę, co spowodowało ogromny okrzyk radości pozostałych chłopców. Rzucili jeszcze kilka innych zaklęć i powymyślali śmieszne teksty na próby odczytania, co nie obyło się oczywiście bez głośnego śmiechu.

 - Tak więc jak ją nazwiemy? - zapytał Peter, kiedy mapa była już w pełni zrobiona. 

 - Nazwiemy? Od kiedy nazywa się mapy, mapa to mapa, nie? - zdziwił się Łapa. 

 - Łapciu, mapy zawsze się jakoś nazywa, no wiesz mapa świata, europy i tak dalej, a to jest mapa Hogwartu - wyjaśnił Rogacz. 

 - A może coś bardziej kreatywnego? Może.. Mapa Huncwotów? - wymyślił Lunatyk. 

 - Podoba mi się! - krzyknął Syriusz – Nasza własna mapa, Mapa Huncwotów.

 

2 rozdział trafia w wasze ręce ;)
Mam wrażenie że nie jest tak dobry jak 1, no ale po części taki miał być ;)